Egypte: enkele feiten
Officiële naam: Arabische Republiek Egypte Hoofdstad: Caïro
President: Adly Mansour Inwonertal: 85,3 m
Munteenheid: Egyptisch pond
Officiële taal: Arabisch
President: Adly Mansour Inwonertal: 85,3 m
Munteenheid: Egyptisch pond
Officiële taal: Arabisch
Het land
Egypte ligt in het noordoosten van Afrika en midden door het land loopt de rivier de Nijl. Deze rivier zorgt voor een vruchtbaar Nijldal midden in de woestijn. Het oostelijk deel van Egypte bestaat uit de Sinaï woestijn.
Geschiedenis
De geschreven geschiedenis van Egypte gaat terug tot ongeveer 3100 v. Chr. toen farao Nemes Opper-Egypte (het zuiden) en Neder-Egypte (het noorden) verenigde.
De laatste grote farao van een verenigd Egypte was Ramses II. Na hem raakte het rijk in verval.
In de 7e eeuw v. Chr. veroverden de Assyriërs Egypte. Daarmee begon een lange periode van vreemde overheersing.
Na de Assyriërs kwamen de Perzen, gevolgd door Alexander de Grote.
Na zijn dood stichtte een van zijn generaals, Ptolemaeus, een dynastie.
Dat was het Huis der Ptolemaeën, waarvan Cleopatra de laatste koningin was.
Na haar zelfmoord in 30 v. Chr. werd Egypte ingelijfd bij het Romeinse Rijk.
Na het uiteenvallen van dat rijk kwam Egypte onder de Byzantijnen. In deze periode gingen veel Egyptenaren over op het christendom. De christelijke Koptische kerk in Egypte is daar een overblijfsel van.
In 642 werd de toenmalige hoofdstad Alexandrië veroverd door de Arabieren. De Egyptenaren stonden welwillend tegenover deze nieuwe veroveraars, omdat ze onder de Byzantijnen zwaar hadden geleden.
Massaal bekeerden ze zich tot de islam en het Arabisch werd de voertaal. Rond de eeuwwisseling was Caïro uitgegroeid tot een centrum van de Arabische wereld.
In 1517 werd Egypte ingelijfd bij het Osmaanse Rijk (Turkije). Dat zou zo blijven tot de Eerste Wereldoorlog.
In 1798 werd Egypte weliswaar veroverd door Napoleon, maar die werd drie jaar later alweer verdreven door Turkse en Britse troepen.
De Turkse generaal Mohammed Ali werd gouverneur. Hij legde de grondslag voor een onafhankelijk Egypte en verkreeg autonomie voor zijn land.
Ali’s kleinzoon Said gaf de Fransen toestemming het Suezkanaal te graven, van de Middellandse Zee naar de Rode Zee.
Deze Said was erg ambitieus. Hij veroverde delen van Soedan, maar door deze avonturen dreigde Egypte failliet te gaan.
Hij was gedwongen de Egyptische aandelen in het Suezkanaal te verkopen aan de Britten.
In 1882 werd Egypte door Britse troepen bezet. In naam bleef het land deel uitmaken van het Turkse Rijk.
Brits protectoraatDat veranderde toen Turkije in de Eerste Wereldoorlog de kant van Duitsland koos. Egypte werd toen een Brits protectoraat.
Enkele jaren na die oorlog –in 1922– werd Egypte onafhankelijk. De Britten hielden wel zeggenschap over de defensie, het Suezkanaal en Soedan.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vielen Italiaanse en Duitse troepen Egypte binnen en probeerden ze de kanaalzone te bezetten.
De Britten staken daar een stokje voor. Onder leiding van Montgomery werden de zogeheten As-mogendheden verslagen (in de Slag bij El Alamein).
In 1945 richtte Egypte met zes andere Arabische landen de Arabische Liga op. Voornaamste doel was het verhinderen van de oprichting van een Joodse staat. Die staat kwam er toch, in 1948. Daarop verklaarden de Arabische landen Israël de oorlog, maar ze werden met zware verliezen teruggedreven.
In 1952 pleegden Egyptische legerofficieren een staatsgreep. Koning Faroek werd van de troon gestoten en Egypte werd een republiek, onder leiding van Mohammed Nagib.
Die werd twee jaar later vervangen door de feitelijke militaire machthebber, Gamal Abdal Nasser. Deze nationaliseerde het Suezkanaal.
Pogingen van Frankrijk en Groot-Brittannië om de kanaalzone te bezetten mislukten, onder druk van de VN en de VS.
Egypte "fuseerde" met Syrië in 1958; de twee landen gingen verder onder de naam Verenigde Arabische Republiek met Nasser als president.
Dat was geen succes. Syrië vond dat Egypte te veel de baas speelde en verliet het verbond drie jaar later. Egypte handhaafde de naam Verenigde Arabische Republiek tot 1971.
Tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 bezette Israël het hele schiereiland Sinaï. Het Egyptische leger werd daarbij vrijwel vernietigd. Nasser wilde aftreden, maar dat was tegen de zin van het volk.
Duidelijk was wel dat het prestige van Egypte een forse deuk had opgelopen. Nasser overleed in 1970.
Zijn opvolger Anwar Sadat begon in 1973 een oorlog tegen Israël, waarbij delen van het verloren gebied werden terugveroverd.
De Verenigde Naties kwamen tussenbeide en Sadat deed Israël een vredesaanbod. Onder leiding van de Amerikaanse president Jimmy Carter resulteerde dat in een vredesakkoord.Het zogeheten "Camp David Akkoord" van 17 september 1978 voorzag in de geleidelijke terugtrekking van Israël uit de Sinaï.
Sadat werd door het Westen gezien als vredesduif, maar de Arabische landen waren woedend.
Egypte werd geschorst als lid van de Arabische Liga kwam in een isolement terecht.
Ook in Egypte zelf was er verzet tegen de politiek van Sadat. De president werd in 1981 vermoord door radicaal-islamitische militairen.
Zijn opvolger, Hosni Moebarak, is er langzaam maar zeker in geslaagd de betrekkingen met de Arabische landen te verbeteren.
In 1987 hadden de meeste Arabische landen hun contacten met Egypte hersteld. Twee jaar later werd het land weer toegelaten tot de Arabische Liga. Sterker, het hoofdkantoor van de Liga verhuisde terug naar Caïro.Radicale islamieten zetten hun campagne voort om van Egypte een fundamentalistische staat te maken. De groep al-Gama`a al-Islamîyya pleegde verscheidene aanslagen, onder andere gericht tegen toeristen.
In 1997 kwamen bij een aanslag in Luxor 58 toeristen om het leven. Daardoor zakte de toeristenstroom in, een belangrijke inkomstenbron voor Egypte. De regering trad hard op tegen fundamentalisten en het toerisme veerde weer op.
Na zeven jaar rust raakte Egypte opnieuw in de greep van gewelddadige acties. In oktober 2004 werd de toeristenplaats Taba doelwit van een aanslag. Een half jaar later ontploften er bommen in de oude wijk van Caïro en bij het Egyptisch Museum. En in juli 2005 werd een andere toeristenplaats, Sharm-el-Sheikh, opgeschrikt door zelfmoordaanslagen.
De Arabische Lente:
Begin 2011 ontstaan er ernstige politieke spanningen in Egypte; er worden demonstraties en betogingen georganiseerd tegen het bewind van Mubarak en diens positie wordt onhoudbaar. Op 11 februari 2011 maakt Mubarak bekend dat hij aftreedt en de macht overdraagt aan het leger.
Medio 2012 wordt Mohamed Morsi beëdigd als president, maar een jaar later wordt hij al weer afgezet door het leger; hij wordt opgevolgd door Adly Mansour, de huidige president van Egypte.
(Bron: http://www.voorbeginners.info/egypte/)
Egypte ligt in het noordoosten van Afrika en midden door het land loopt de rivier de Nijl. Deze rivier zorgt voor een vruchtbaar Nijldal midden in de woestijn. Het oostelijk deel van Egypte bestaat uit de Sinaï woestijn.
Geschiedenis
De geschreven geschiedenis van Egypte gaat terug tot ongeveer 3100 v. Chr. toen farao Nemes Opper-Egypte (het zuiden) en Neder-Egypte (het noorden) verenigde.
De laatste grote farao van een verenigd Egypte was Ramses II. Na hem raakte het rijk in verval.
In de 7e eeuw v. Chr. veroverden de Assyriërs Egypte. Daarmee begon een lange periode van vreemde overheersing.
Na de Assyriërs kwamen de Perzen, gevolgd door Alexander de Grote.
Na zijn dood stichtte een van zijn generaals, Ptolemaeus, een dynastie.
Dat was het Huis der Ptolemaeën, waarvan Cleopatra de laatste koningin was.
Na haar zelfmoord in 30 v. Chr. werd Egypte ingelijfd bij het Romeinse Rijk.
Na het uiteenvallen van dat rijk kwam Egypte onder de Byzantijnen. In deze periode gingen veel Egyptenaren over op het christendom. De christelijke Koptische kerk in Egypte is daar een overblijfsel van.
In 642 werd de toenmalige hoofdstad Alexandrië veroverd door de Arabieren. De Egyptenaren stonden welwillend tegenover deze nieuwe veroveraars, omdat ze onder de Byzantijnen zwaar hadden geleden.
Massaal bekeerden ze zich tot de islam en het Arabisch werd de voertaal. Rond de eeuwwisseling was Caïro uitgegroeid tot een centrum van de Arabische wereld.
In 1517 werd Egypte ingelijfd bij het Osmaanse Rijk (Turkije). Dat zou zo blijven tot de Eerste Wereldoorlog.
In 1798 werd Egypte weliswaar veroverd door Napoleon, maar die werd drie jaar later alweer verdreven door Turkse en Britse troepen.
De Turkse generaal Mohammed Ali werd gouverneur. Hij legde de grondslag voor een onafhankelijk Egypte en verkreeg autonomie voor zijn land.
Ali’s kleinzoon Said gaf de Fransen toestemming het Suezkanaal te graven, van de Middellandse Zee naar de Rode Zee.
Deze Said was erg ambitieus. Hij veroverde delen van Soedan, maar door deze avonturen dreigde Egypte failliet te gaan.
Hij was gedwongen de Egyptische aandelen in het Suezkanaal te verkopen aan de Britten.
In 1882 werd Egypte door Britse troepen bezet. In naam bleef het land deel uitmaken van het Turkse Rijk.
Brits protectoraatDat veranderde toen Turkije in de Eerste Wereldoorlog de kant van Duitsland koos. Egypte werd toen een Brits protectoraat.
Enkele jaren na die oorlog –in 1922– werd Egypte onafhankelijk. De Britten hielden wel zeggenschap over de defensie, het Suezkanaal en Soedan.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vielen Italiaanse en Duitse troepen Egypte binnen en probeerden ze de kanaalzone te bezetten.
De Britten staken daar een stokje voor. Onder leiding van Montgomery werden de zogeheten As-mogendheden verslagen (in de Slag bij El Alamein).
In 1945 richtte Egypte met zes andere Arabische landen de Arabische Liga op. Voornaamste doel was het verhinderen van de oprichting van een Joodse staat. Die staat kwam er toch, in 1948. Daarop verklaarden de Arabische landen Israël de oorlog, maar ze werden met zware verliezen teruggedreven.
In 1952 pleegden Egyptische legerofficieren een staatsgreep. Koning Faroek werd van de troon gestoten en Egypte werd een republiek, onder leiding van Mohammed Nagib.
Die werd twee jaar later vervangen door de feitelijke militaire machthebber, Gamal Abdal Nasser. Deze nationaliseerde het Suezkanaal.
Pogingen van Frankrijk en Groot-Brittannië om de kanaalzone te bezetten mislukten, onder druk van de VN en de VS.
Egypte "fuseerde" met Syrië in 1958; de twee landen gingen verder onder de naam Verenigde Arabische Republiek met Nasser als president.
Dat was geen succes. Syrië vond dat Egypte te veel de baas speelde en verliet het verbond drie jaar later. Egypte handhaafde de naam Verenigde Arabische Republiek tot 1971.
Tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 bezette Israël het hele schiereiland Sinaï. Het Egyptische leger werd daarbij vrijwel vernietigd. Nasser wilde aftreden, maar dat was tegen de zin van het volk.
Duidelijk was wel dat het prestige van Egypte een forse deuk had opgelopen. Nasser overleed in 1970.
Zijn opvolger Anwar Sadat begon in 1973 een oorlog tegen Israël, waarbij delen van het verloren gebied werden terugveroverd.
De Verenigde Naties kwamen tussenbeide en Sadat deed Israël een vredesaanbod. Onder leiding van de Amerikaanse president Jimmy Carter resulteerde dat in een vredesakkoord.Het zogeheten "Camp David Akkoord" van 17 september 1978 voorzag in de geleidelijke terugtrekking van Israël uit de Sinaï.
Sadat werd door het Westen gezien als vredesduif, maar de Arabische landen waren woedend.
Egypte werd geschorst als lid van de Arabische Liga kwam in een isolement terecht.
Ook in Egypte zelf was er verzet tegen de politiek van Sadat. De president werd in 1981 vermoord door radicaal-islamitische militairen.
Zijn opvolger, Hosni Moebarak, is er langzaam maar zeker in geslaagd de betrekkingen met de Arabische landen te verbeteren.
In 1987 hadden de meeste Arabische landen hun contacten met Egypte hersteld. Twee jaar later werd het land weer toegelaten tot de Arabische Liga. Sterker, het hoofdkantoor van de Liga verhuisde terug naar Caïro.Radicale islamieten zetten hun campagne voort om van Egypte een fundamentalistische staat te maken. De groep al-Gama`a al-Islamîyya pleegde verscheidene aanslagen, onder andere gericht tegen toeristen.
In 1997 kwamen bij een aanslag in Luxor 58 toeristen om het leven. Daardoor zakte de toeristenstroom in, een belangrijke inkomstenbron voor Egypte. De regering trad hard op tegen fundamentalisten en het toerisme veerde weer op.
Na zeven jaar rust raakte Egypte opnieuw in de greep van gewelddadige acties. In oktober 2004 werd de toeristenplaats Taba doelwit van een aanslag. Een half jaar later ontploften er bommen in de oude wijk van Caïro en bij het Egyptisch Museum. En in juli 2005 werd een andere toeristenplaats, Sharm-el-Sheikh, opgeschrikt door zelfmoordaanslagen.
De Arabische Lente:
Begin 2011 ontstaan er ernstige politieke spanningen in Egypte; er worden demonstraties en betogingen georganiseerd tegen het bewind van Mubarak en diens positie wordt onhoudbaar. Op 11 februari 2011 maakt Mubarak bekend dat hij aftreedt en de macht overdraagt aan het leger.
Medio 2012 wordt Mohamed Morsi beëdigd als president, maar een jaar later wordt hij al weer afgezet door het leger; hij wordt opgevolgd door Adly Mansour, de huidige president van Egypte.
(Bron: http://www.voorbeginners.info/egypte/)
Bezienswaardigheden
De piramiden
Wie aan het oude Egypte denkt, ziet spontaan de piramiden voor zich opduiken. Deze monumenten zijn dan ook meer dan een bezoekje waard. De piramide van Cheops is zelfs een van de zeven klassieke wereldwonderen. Tot en met de 15e eeuw was deze piramide het hoogste gebouw ter wereld. Ze maakt deel uit van een complex van drie grote piramiden (van Cheops, Chefren en Mycerinus) en zes kleinere. Ze werden allemaal gebouwd tussen 2551 V.C. en 2472 v.C en ze zijn tot op de dag van vandaag goed bewaard gebleven.
(bron: http://www.wereldreisgids.nl/egypte-bezienswaardigheden/)
(bron: http://www.wereldreisgids.nl/egypte-bezienswaardigheden/)
Caïro
Op een boogscheut van de piramiden ligt de bruisende hoofdstad van Egypte: Caïro. Caïro is ook sinds enkele decennia de culturele hoofdstad van de Arabische wereld. Je zal je er in ieder geval niet gauw vervelen. in het oude stadsgedeelte kan je een bezoek brengen aan de Khan al-Khalili soek, de oude markt van de stad. Tegenover de soek ligt de bekende al-Azhar moskee. Deze moskee werd gebouwd in de 10e eeuw en is een architecturaal plaatje.
Een ander opvallend bouwwerk is de Citadel van Caïro. De citadel is in de 12e eeuw gebouwd door Saladin, de bekende Ayyubidische leider die vocht tegen de kruisvaders.
Een ander opvallend bouwwerk is de Citadel van Caïro. De citadel is in de 12e eeuw gebouwd door Saladin, de bekende Ayyubidische leider die vocht tegen de kruisvaders.
Er zijn nog ontelbaar meer dingen te zien en te doen in Caïro. Meer informatie kunnen jullie vinden op deze website:
|
Tempels langs de Nijl
Wie aan Egypte denkt, denkt natuurlijk ook aan de prachtige tempels langs de Nijl. De meest bekende tempels bevinden zich in het Zuiden van Egypte.
Een van de meest bekende tempels zijn die van Karnak en Luxor. Het huidige Luxor ligt op de plaats van de vroegere hoofdstad van Opper-Egypte, namelijk Thebe. Verschillende farao's, zoals Toetmoses I en Ramses II hebben hun 'steentje' bijgedragen aan de bouw van deze tempels.
Wie hier meer over wil weten, kan bijvoorbeeld terecht op volgende site:
Een van de meest bekende tempels zijn die van Karnak en Luxor. Het huidige Luxor ligt op de plaats van de vroegere hoofdstad van Opper-Egypte, namelijk Thebe. Verschillende farao's, zoals Toetmoses I en Ramses II hebben hun 'steentje' bijgedragen aan de bouw van deze tempels.
Wie hier meer over wil weten, kan bijvoorbeeld terecht op volgende site:
Vaak worden de tempels bezocht door een Nijlcruise te maken. Om jullie een idee te geven van hoe zo'n reis er uitziet, kunnen jullie volgend videofragment bekijken:
|
|
Egyptische filmcultuur
Sinds het begin van de vorige eeuw is de Egyptische filmcultuur enorm populair in de Arabische wereld. Er wordt ook sinds 1946 een jaarlijks filmfestival in Caïro gehouden. De Egyptische films werden gekenmerkt door hun happy ends en zeer karakteristieke personnages. Het valt wel op dat de populariteit van de films begint af te nemen vanaf de jaren '80, maar sinds deze eeuw zit er opnieuw schot in de zaak. Een van de meest populaire recente films is The Yacoubian Building, een film die een mooi beeld geeft van de Egyptische maatschappij kort voor de revolutie. De film is gebaseerd op het gelijknamig boek van Alaa el-Aswani.
Egyptische muziek
De meest bekende Eyptische zangeres bij uitstek is Umm Kulthum. Zij is intussen meer dan 30 jaar geleden gestorven, maar je hoort haar nog bijna dagelijks op de Arabische radio. Egyptenaren zijn ook enorm fier op haar. Zij staat vooral bekend om haar melodieuze liederen, haar diepe stem en... de lengte van haar liedjes! Laat jullie maar betoveren zou ik zeggen!
|
|
De Egyptische keuken
De Egyptische keuken is vooral beïnvloed door de keuken van de andere landen in het Midden-Oosten, zoals Syrië, Libanon en Turkije. In tegenstelling tot de Maghreb wordt in Egypte zelden couscous gegeten. Er wordt wel heel vaak rijst en brood geserveerd.
Hieronder vinden jullie een diavoorstelling met enkele kenmerken van de Egyptische keuken:
Hieronder vinden jullie een diavoorstelling met enkele kenmerken van de Egyptische keuken:
Zomercursus Arabisch in Egypte
Ook in Egypte kan je een zomercursus Arabisch volgen. Via volgende link vinden jullie meer informatie:
|